Een aantal jaren geleden had ik problemen met mijn computer. Het was een oudje en hij begon steeds langzamer te worden. Computers moeten het gewoon doen, want ik heb geen geduld, talent of interesse in het ICT-gebeuren.
Ik maakte een afspraak bij Student aan huis en al snel kwam ene Sjoerd bij mij langs om mij te helpen. Hij was een jaar of achttien en deed een IT-opleiding webdesign op MBO-niveau. Ik vroeg hem of hij voor ons misschien een website wilde maken. Dat wilde hij wel, maar hij was het nog aan het leren. Ik moest niet verwachten dat het allemaal in een keer klaar zou zijn. Dat vond ik prima.
Sjoerd kwam een keertje langs en verder mailden wij elkaar. Hij had geen gevoel voor styling (zijn eigen woorden) en ik ben creatief, dus de website begon wat te worden. En hij/zij ging de lucht in!
Al snel vertelde hij dat hij niet veel tijd meer had, hij ging een HBO-studie doen. Sjoerd zou alles voor mij op film zetten, zodat ik op Youtube alle ‘kneepjes’ van het vak kon leren. Het zou allemaal erg gemakkelijk zijn, ik kon het gerust wel zelf.
De praktijk bleek weerbarstiger; ik was de filmpjes alweer snel vergeten en regelmatig was ik teksten of foto’s kwijt. Dan mailde ik Sjoerd die me wel weer zou helpen. Maar dat was Sjoerd niet van plan: “Ik heb filmpjes gemaakt en heb echt geen tijd meer”. Wat een ellende!
Er kwam soms commentaar over het feit dat er verouderde filmpjes op de website stonden. Het nieuws was verouderd; een van de Ragebollen wilde er een nieuwe foto op….. Kortom: aan het werk!
Gisteren, in mijn vakantie, ben ik er een hele dag mee bezig geweest. De twee nieuwe foto’s van Zwabber en Sponsje kwamen niet in beeld, de foto’s van het jaar 2023 waren onvindbaar en ik werd er moedeloos van. Programmeerwerk: niets voor mij. De geruststellende stem van Sjoerd op Youtube veranderde weinig aan de zaak.
Gisteravond bekeek ik zijn filmpje nog maar weer eens een keer. Ik bedacht me dat ik nog 1 ding zou kunnen doen: en jawel…….. De foto’s uit 2023 kwamen door!!!! Ik stond te juichen! Ook de pagina met Nieuws verscheen in volle glorie. Alleen de 2 foto’s op de pagina Voorstelrondje waren nog spoorloos.
Vandaag kreeg ik een vriendin op bezoek. Zij keek met me mee, maar ook zij heeft er geen verstand van. Ik liet haar het filmpje van Sjoerd zien. Bedacht dat ik misschien eerst weer iets van het bureaublad moest slepen en jawel hoor: daar waren ze!!! Toen bleken de Sinterklaasfoto’s weer verdwenen, ook deze map kreeg ik er weer op. En doordat ik zo blij en trots ben, schreef ik een nieuwe Blog. Als u deze kunt lezen, is ook dit gelukt. Maar hoe werkt het ook alweer met het aanmaken van een hyperlink?????
Inge/Doekje.

In het Gofferthuis in Nijmegen hebben mevrouw Dol en Doekje het 10-jarig bestaan mee gevierd. Eerder in het jaar brachten Dusty en Doekje er een bezoek. Ook in 2023 mogen we er weer van de partij zijn. Wat een fijne plek om te mogen komen!

We zijn bij het Zoddefestival in IJsselmuiden geweest, hebben alle mensen verwelkomd, maakten de toiletten schoon en zijn samen met muziekband Ancora vereeuwigd op Youtube.

Bij het Heerdelijk festival in Heerde hebben we gezorgd dat bezoekers schone schoenen hadden, alvorens zij het festivalterrein betraden.

Op 19 november kwam Sinterklaas aan in Heerde. De goedheiligman werd in een roze limousine, onder begeleiding van de bakkerspiet, verfpiet en Ragebolpieten, het centrum van Heerde in gereden. Een memorabele dag!!!

Wij hebben er heel veel zin in om ook in 2023 weer op veel plaatsen te mogen schoonmaken en wat vrolijkheid te mogen brengen!!! Heeft u interesse in een bezoek van ons? Plaats dan een berichtje bij Contact/Boeken en we nemen zo snel mogelijk contact met u op!

Gelukkig ben ik nu aan de beurt of misschien beter gezegd wij, om mij even voor te stellen.
Ragebol Dusty en Clown Sjoemel in één persoon gevat.
In 2016 heb ik de opleiding gedaan voor Contactclown. Daarin word je geleerd om contacten te maken met je medemens, jong en oud, met een kleine- of grote beperking, het maakt niet uit. Je zet een rode neus op en het spel gaat beginnen. Je speelt vanuit je hart en er gaat vanzelf iets stromen. Doordat ik van sjoemelen houd (niet altijd positief), is mijn clownsnaam “Sjoemel” ontstaan.
Wat ben ik blij dat ik deze opleiding heb gedaan. Hierdoor heb ik mensen leren kennen, die tot op de dag van vandaag voor mij heel belangrijk zijn geworden.
Maar zonder mijn rode neus op, is het ook mogelijk om mooie contacten te maken. Hierdoor zijn wij meer contactkunstenaars geworden.
In 2017, aan het einde van onze opleiding hebben wij gezamenlijk een eindact gegeven. Zo gaaf, zoveel plezier gehad met elkaar. Maar ja, helaas was dit optreden maar 1 keer. Totdat 1 persoon (Inge) van onze groep, ons op had gegeven voor een straattheaterfestival, in het midden van het land. Hier hebben wij met z’n allen aan meegedaan. Dit was zo mooi, om te spelen, dat wij hebben besloten hiermee verder te gaan.                                                           
Zo is uiteindelijk Straattheater “Ragebol” ontstaan. Hoe kleurrijk zien wij eruit als schoonmaaksters, poetsers. Om ons niet door elkaar te halen, (iedereen is uniek) heeft iedereen een naam bedacht, die bij haar past en zo heet ik “Ragebol Dusty”.
Hoe kom je nou aan de naam Dusty? Heel eenvoudig, ik ben de oudste van de groep en ben best wel wat stoffig. Af en toe vind je bij mij thuis ook wel stofnesten, tja, die moet ik dan weghalen, maar in mijn uppie heb ik daar geen zin in. Het liefst haal ik dan mijn collega’s ragebollen erbij, om deze klus te klaren. Je begrijpt het al. Zij drukken hun snor. Ik snap dat ook wel. Maar als wij dan op tournee zijn als ragebollen, dan is ons echt niets teveel. Als wervelwinden maken wij de boel schoon, bij tehuizen, op straat, of waar wij dan ook gevraagd worden. De muziekbox, arbeidsvitaminen erbij, wij zingen en poetsen er op los. 
Spelen is mijn lust en mijn leven, voor mij kan die pandemie niet snel genoeg voorbij zijn. Mijn energie moet weer stromen van mijn kunstenaarshart naar mijn publiek. 
Wat verlang ik weer om te mogen spelen, vooral als de zon weer gaat schijnen. 21 februari 2021, de warmste dag ooit gemeten, geeft mij weer energie. Kom maar op, we gaan weer een feestje maken.
Songfestival gaat dit jaar door. Ik wil daarbij zijn, als toiletjuffrouw, of bij Libelle zomerweek, Margriet winterfair het maakt ons niet uit. Wij maken alles schoon op onze specifieke manier.

Als u dit leest en ik heb uw nieuwsgierigheid geraakt, u heeft iets te vieren, neem contact met ons op.
Dusty

Hoe stel je jezelf voor als je door de corona-perikelen niet kan theater-en….
Voor mij ff moeilijk. Mijn lieve collega’s Ragebollen spraken me moedig toe:
‘Kijk hoe wij het gedaan hebben. En DOE…’
Tja en dan… het moet natuurlijk wel kloppen wat ik allemaal typ,
want mijn naam is Klopper en geen Piep.

Een mooi opgeklopt verhaal is niet echt mijn ding,
ik wil een verhaal met een mee-de-deling!!
Want wij willen graag ragend de vrolijkheid delen,
en zorgen dat ons spel een hartverwarmende beleving wordt voor velen.
Samen met mijn lieve collega’s Ragebollen maken we geregeld op een locatie ‘schoon’.
Mijn taak is dan vaak kloppend-vallen-uit-de-toon.
Dit kan variëren van een kloppende plu tot aan een struik,
en verder waar je zoal een mattenklopper voor gebruik(t).
Met andere woorden ‘er mag wat lucht doorheen’,
want van lucht gaat alles weer stromen… alleen waarheen?
Voor ons Ragebollen is deze stroming altijd weer vaag,
want hoe we spelen is elke keer een grote vraag.
Niemand kunnen we hierop gericht antwoord geven,
één ding is zeker, we gaan een plezierig ragebollen-moment beleven.
Met Doekje, Dopje, Zwabber, Sponsje, Dusty en Keesje Dol erbij,
wordt deze Klopper helemaal vrij en blij!
Dan durf ik mijn ‘Matties’ klopjes te geven,
en alles wordt dan even om het extra te Beleven…
Te voelen, hoe de ander zich voelt, soms verdrietig en alleen…
dat in-te-voelen… duurt soms even, … soms meteen.
Waar we komen, de meeste mensen gaan stralen van vrolijkheid...
Hun glimlach, onbetaalbaar… werkt aanstekelijk, Ja …. dit ‘werk’ verrijkt!

Met een warm kloppende groet vanuit het hart,
Klopper

Wijzend op mijn koffertje, waaruit een bezem, een ragebol en een vlindernetje steken, wordt bovenstaande vraag aan mij gesteld door een conducteur, die gelijktijdig met mij uit de trein stapt op het station van Wezep.
Van achter mijn lichtblauwe mondkapje en met mijn ogen zoekend naar de uitcheckzuil, antwoord ik bescheiden: “Ja zoiets…….”
Hoe kun je immers aan een conducteur, die met een minuutje weer verder reist, uitleggen dat je op weg bent naar Heerde voor een schoonmaakuurtje met bewoners van het zorg- en wooncentrum “Brinkhoven” en dat dit geen schoonmaken is, maar 60 minuten vrolijkheid en vertier op een door hen georganiseerde, gezellige ouderendag.
En dan heeft hij nog niet eens mijn lege pizzadoos én de 4 zelf geknutselde Italiaanse vlaggetjes gezien, want het thema in Heerde is: Italië!

Ragebol Marieke (Zwabber) haalt mij al zwaaiend en roepend van het perron af en bij haar thuis treffen we Wil Dusty) en Ilonka (Klopper) aan.
Hun vrolijke wit/groene/rode kleding straalt me tegemoet.
Aan de keukentafel bespreken we hoe we dit uurtje gestalte gaan geven en de opening zal in ieder geval zingend “O sole mio” worden.

Eenmaal op de parkeerplaats bij “Brinkhoven” worden we liefdevol verwelkomd door een bewoonster, die wat in verwarring wordt gebracht, wanneer wij haar vertellen, dat zij binnen moet gaan zitten om ons buiten te zien.:)
Even later treffen we haar zwaaiend achter het raam van de gemeenschapsruimte aan.

Met de drie andere ragebollen heb ik een heerlijke middag, dit “Sponsje” geniet met volle teugen van de reacties van de bewoners van “Brinkhoven”. Naast poetsen, zemen en schoonmaken wordt er gezongen en gesprongen! Heerlijk!
Eén mevrouw schatert van het lachen, wanneer ik uit mijn pizzadoos geen pizza haal, maar 2 gele, droge sponzen.
Een meneer wil door het raam wel een stukje van mijn nep pizza vangen, om vervolgens net te doen, of het heerlijk smaakt.
Nog een andere mevrouw wil mijn aangeboden bloem wel door het raam aanpakken, maar schrikt net zo hard als ik, wanneer daar uit een waterspuit plotseling een harde straal water komt.
We lachen allebei.
Sowieso zijn de bewoners heel hartelijk naar ons toe, want wanneer ze binnen worden getrakteerd op een heerlijk stukje belegd stokbrood, nodigt een mevrouw mij, wenkend met haar arm, uit om ook een hapje mee te eten. Helaas, dat kan niet…..

Tegen half 5 wordt het tijd om op te stappen, we zwaaien gedag en krijgen vervolgens van een aantal bewoonsters een kushandje toegeworpen. Eén mevrouw applaudisseert uitbundig.
Dank je wel, lieve bewoners, voor het samenspel én jullie spontane reacties!
Dit “Sponsje” heeft zich, door u, volgezogen met nieuwe energie, zodat we thuis de dagelijkse beslommeringen weer met een lach tegemoet treden en dát, lieve conducteur, is het gouden randje van dit schoonmaakuurtje……

Omarmen, elkaar vasthouden, omhelzen, een hand geven...Nog nooit ben ik me zo bewust geweest hoe warm en fijn dit is. En ook hoe belangrijk ik dit zelf ook vind! Maar juist nu.....!! De Clown in mij kwam nog meer naar boven! (ik heet niet voor niets; clown JAA!)
Mijn vader die ziek is en een goede uitslag kreeg, ik kon hem niet vasthouden! Ik had meer en dieper oogcontact met mijn vader! Zo voelden we elkaar ook!
Met mijn dochters een zelfgemaakte ballonnenkrans geven aan een emotionele mevrouw in het door Corona getroffen Heerde. Wij mochten helemaal niet dichtbij komen om het te geven, maar wij waren er voor deze mevrouw door er te zijn, te luisteren. Ook voor haar was het een heel fijn moment!
Even lekker een bakkie koffie drinken met een vriendin en bijkletsen zoals alleen wij dat kunnen, het kon even niet! Geen bakkie koffie dus, maar ik heb samen met mijn vriendin een pizza laten bezorgen in het bos! En in deze tijd is ook straattheatergroep "Ragebol" ontstaan!
De Ragebollen hebben allemaal de basisopleiding tot contactclown gedaan, in hetzelfde jaar. We hebben deze periode gezamenlijk afgesloten met een prachtige clowns-act voor familie. Wij speelden af en toe nog weleens als clowns, maar hadden ons ook opgegeven voor een straattheater-act op een festival afgelopen juni. Helaas ging dit niet door. Maarrr... ook hier werden er plannen bedacht en zijn we als groep dichterbij elkaar gekomen!
We maken schoon, poetsen er wat af, zingen, dansen, nemen muziek mee als we optreden en dit allemaal buiten! We spelen buiten in op wat er binnen gebeurt en brengen vooral vrolijkheid en plezier mee! Want juist in deze bijzondere tijd kan iedereen dat wel gebruiken. We worden veel gevraagd en hebben al in heel Nederland gespeeld voor kwetsbare kinderen, ouderen, mensen met een beperking en ook alle voorbijgangers!
We spelen heel divers; zo hebben we de polonaise gedaan met kinderen (met onze bezems van 1,5 meter ertussen), we zijn met een grote open vrachtwagen met daarin een draaiende dj op pad geweest in Heerde langs alle verzorgingstehuizen/instellingen die zo getroffen zijn door corona. We zijn bij meervoudig gehandicapte kinderen geweest die in coronatijd zijn verhuisd en hebben van ingezameld geld een (ouder) keyboard aan de kinderen gegeven. In Apeldoorn liepen we een heel terrein over om aan alle groepen wat vrolijkheid mee te geven, door veel met elkaar te zingen en daar kregen wij een gedichtenbundel van een bewoner die hij zelf had gemaakt als dank. Er kwam een meisje naar buiten met haar grote steunende knuffel. We troffen haar huilend aan, maar lieten haar stralend achter

Zo Puur kan Liefde zijn!
Dit lied zongen we ook bij de instellingen als afsluiting, juist voor alle leidinggevende en verzorgenden. Een ode aan de mens. Ook al is er veel verdriet, laten we elkaar blijven ‘zien’

Even voorstellen; ik ben Dopje en ik lust best graag een dropje. Dat zie je ook wel als je mij ziet staan, want het is niet niks als je mij voorbij ziet gaan.

Dopje is ongeveer een jaar geleden geboren. De “Ontmoetingsclowns” hadden zich ingeschreven voor een straattheaterfestival, waar wij in 2018 ook aan mee hadden gedaan. Dit was zo goed bevallen, dus... ingeschreven voor de tweede keer. Tijdens een brainstormsessie met de andere “Ontmoetingsclowns”, over hoe wij het dit jaar in zouden gaan vullen, is “Straattheater Ragebol” ontstaan. Ja en dan komt het hè, wie is wie en doet wat. Na een hele nacht wakker liggen was ik geboren, “DOPJE”. Maar ja probleem nummer twee: wat doe ik? Nou, hier heb ik niet zo lang over nagedacht: Dopje doet “Niets”. Dopje drukt graag haar snor (die ze natuurlijk niet heeft), maar doet net of ze heel, heel hard werkt.

Mijn (Dopje's) allergrootste hobby en werk is muziek en zingen en ik ben daar ook heel veel mee bezig (zie mijn eigen site www.levens-momenten.nl). In overleg met Doekje (Inge) is er besloten dat er bij de schoonmaak ook muziek hoorde, want welke schoonmaakster werkt er zonder muziek op de achtergrond? Na met alle clowns muziek uitgezocht te hebben, ben ik aan de gang gegaan om van al deze nummers alleen de refreinen op een USB stick te zetten. Van het geld van de verkoop van het kinderboek “Geeltje Knoop gaat los” (er zijn nog enkele exemplaren van dit geweldige kinderboek te koop); geschreven en getekend door Inge Klein (waarvoor onze enorme dank) en een kleine bijdrage van alle Ragebollen, werd een mobiele geluidsinstallatie gekocht en zo is de muziek voor “Straattheater Ragebol” tot leven gekomen.

De allereerste keer dat Dopje als schoonmaakster aan het werk is gegaan, was samen met Doekje (Inge) ergens in Nijmegen; wat vonden wij het eng en spannend. Na een klein poosje “ssssschoonmaken” ging het steeds beter, nadat wij eerst ieder voor zich aan het rond dollen waren, werden wij steeds meer een koppel en werd het steeds gezelliger en “schoner”. Wat was het een super eerste keer voor de bewoners en voor ons. En iedere keer als wij ergens komen “schoonmaken” is het een super samenwerking tussen de groep waar wij gaan “schoonmaken” en ons. Door het vaker spelen kwam de ware aard van Dopje naar buiten, Dopje is bij het luie af. Ze probeert onder elke vieze klus uit te komen door van alles te verzinnen. Daar gebruikt ze haar grootste hobby voor en gaat lopen zingen en kletsen en gewoon een beetje rondlopen en hevig zwaaien met armen en benen, zodat het lijkt of ze heel, heel erg druk is maar ondertussen niets doet.

Dopje is klein
Dopje is ondeugend
Dopje is aanwezig
Dopje is vrolijk
Dopje zingt
Dopje swingt
Dopje helpt

Maar ondertussen doet Dopje “Niets”.

Wat beleef ik als Dopje veel plezier en wat haal ik een voldoening uit dit typetje.

Totdat we besloten hadden ons op te geven voor straattheaterfestival ‘de Ronde Venen’ in Mijdrecht in juni 2020. Daar hadden we in 2018 als Ontmoetingsclowns door het centrum gebanjerd. Het leek me leuk om een nieuwe act te verzinnen en zo ontstond het idee van schoonmaaksters. Ik plaatste mijn idee in de app-groep van de zeven contactclowns met wie ik de opleiding heb gedaan.

Al snel gingen de appjes over en weer.
Ik gaf ons opnieuw op voor het straattheaterfestival van juni 2020, zorgde voor een informatietekst en maakte een tekening als logo. Straattheater “Ragebol” was op papier geboren. Ik zocht wat kleren bij elkaar en keek in de kast of ik nog wat geschikte attributen had.

Het straattheaterfestival van 2020 ging niet door;-(
Er kwamen berichtjes op Facebook dat de Cliniclowns ramen gingen lappen. Ik maakte een tekening van mijn moeder terwijl ze door de telefoon zei: “Ja hallo, met de cleaning clowns? Mijn ramen zijn heel erg vies!!!”
Met andere woorden: lieve dochter, ik mis je in deze coronatijd.

Mijn collega zag mijn tekening op Facebook en reageerde: “Ik snap het niet. Jullie zijn toch schoonmaaksters?”
Pas toen viel het kwartje!!!! Dat ik daar zelf niet opgekomen was! En zo geschiedde…

De allereerste keer had ik een thuiswedstrijd: buiten poetsen bij verzorgingshuis Nijevelt, waar mijn oude buurvrouw woont. Joke ging mee. Ik kocht krulspelden die ik in een roze hoofddoek moest naaien. Dat is niet echt mijn specialiteit, maar goed, ze bleven hangen!
Mijn alter ego had nog geen naam, maar terwijl ik met die krulspelden doende was, kwam er één in me op: ‘Doekje’. En Joke werd ‘Do’, want dat klonk wel lekker als duo. Inmiddels heet Joke ‘Dopje’. Ook leuk!

We togen naar het verzorgingshuis en voelden ons erg onwennig. Daar stonden we, midden op een groot plein, met een soort van flatgebouw voor ons. Overal waren ramen, balkons, woonkamers en mensen. Hoe en waar moesten we beginnen? We speelden in het begin echt ieder voor zich.
Na een tijdje besloten we de muziekinstallatie aan te doen. En daardoor begonnen we pas echt samen te spelen, we zongen mee met de smartlappen en kwamen steeds meer los. Doekje had echter nog weinig karakter.

In de loop van de tijd kwam Doekje tot leven, samen met de andere schoonmaaksters. Tot mijn eigen verbazing houdt ze enorm van poetsen. Ze is overdreven fanatiek en verzorgd tot in de puntjes. Ikzelf heb een grondige hekel aan de meeste huishoudelijke activiteiten;-)
Doekje is gedreven, tot het ‘smetvrezige’ aan toe. Haar energie doet me aan mijn moeder denken (sorry mam). Herinneringen aan de voorjaarsschoonmaak, in combinatie met mijn moeders’ overgang.
Dankzij Doekje kon ik het huis uit, in een tijd waarin we allemaal opgesloten zaten.
Dank je Doekje.
Ik hoop dat we nog heel lang samen mogen schoonmaken!!!

Doekje is tuttig
Doekje is schuchter
Doekje is lief
Doekje is vrolijk
Doekje houdt van zingen
Doekje maakt blij
Doekje is hartelijk
Doekje is open en vriendelijk
Doekje wil het graag goed doen
Doekje verbindt